Haray, ay haray…

Əbədi odlara qalanan mənəm,
Doğma yurd-yuvası talanan mənəm,
Evinin içində qul olan mənəm,
Müqəddəs torpağım, haray, ay haray!

Üzür Qarabağın həsrəti bizi,
Cıdır düzündədir Vaqifin izi,
Gəlin itirməyək ümidimizi,
Şuşalı növrağım, haray, ay haray!

Köksünü ötürür Zəngilanımız,
Havayı axmasın gərək qanımız,
Deyin, harda qaldı bəs ad-sanımız?
Cənnət Qarabağım, haray, ay haray!

Ağdamı, Şuşanı əldən vermişik,
Abad Xocalını viran görmüşük,
Qəm-qüssə içində ömür sürmüşük,
Yad gəzən oylağım, haray, ay haray!

Dünyada mənim tək dərdli tapılmaz,
Qışa çevrilibdir gözlərimdə yaz,
Götür qələmini, şair, bir də yaz,
Yaralı torpağım, haray, ay haray!

Füzuli, Cəbrayıl, Qubadlı əsir,
İndi sinəsində düşmənlər gəzir,
Dağımız, daşımız satıldı bir-bir,
Sönən gur ocağım, haray, ay haray!

Haçandan ağlayır “İsa bulağı”,
Kədərlə çağlayır “İsa bulağı”,
Qəlbləri dağlayır “İsa bulağı”,
Səfalı yaylağım, haray, ay haray!

Bir gün qucaqlayar Kəlbəcər məni,
Qoynunda saxlayar Kəlbəcər məni.
Doğma oğlu sayar Kəlbəcər məni,
Məğrur Keyti dağım, haray, ay haray!

Vulkana çevrilsin torpağım, daşım,
Yaddan təmizlənsin hər dağım, daşım,
Zəfərlər olacaq dostum, sirdaşım,
Qələbə sorağım, haray, ay haray!