Tovuz rayonundakı «Qələbə» üzümçülük sovxozunun əməkçilərinə

«Qələbə» adını verdilən sənə,
Dedilər: – Zəfərlər qismətin olsun!
Bu doğma torpağa, doğma Vətənə
Hədiyyən – tükənməz nemətin olsun!

Qələbə! Bu sözün mənası dərin,
Dörd il qan tökmüşük onun yolunda.
Qadalı illərin, qanlı illərin
İnamı, dözümü yaşayır onda.

Bu sözün qədrini bilir üzümçü,
Qələbə naminə çalışır hər kəs,
Hər bayraq alanda gülür üzümçü,
Halal zəhmətinə söz ola bilməz!

Torpağa nur yağdı alın tərilə,
Al bayraq dalınca al bayraq gəldi.
Fəhlə – öz əməyi, öz əməlilə,
Günəşə yüksəldi, Aya yüksəldi.

Ürəklər iş üstə dinir ilhamla,
İnam biləklərdə dözümə dönüb.
Üzümçü alnından düşən hər damla
Salxımda bir gilə üzümə dönüb.

Gözlərə sevinctək axıb dolubdur,
Fərəhdən köksümü dağ edir üzüm.
Torpağın gözəllik rəmzi olubdur,
Ellərin üzünü ağ edir üzüm!

Gəzib dolaşdıqca bü qədim kəndi,
Elə zənn edirsən şəhərdir, şəhər.
Görürsən gecələr nura bələndi
Eyvanlı otaqlar, geniş küçələr!

Baxıb heyran qaldım gördüklərimə,
Bir də unutmaram o xoş günləri.
«Qələbə!» – Bu adı mənim şeirimə
Tovuzda nəqş etdi onun hünəri!..

1980