Dağ başında ucaldılan,
Daşı qədim, özü tqədim,
Əsrlərlə hifz etdiyi
Hər söhbəti, sözü qədim
Bir qalanın qülləsində
Dayanmışam.
Elə bil ki, bu dəm Vilnüs
Ovucumun içindədir.
Bu nöqtəni yer üzündə
Ən yüksək bir qütb sanmışam,
Başım üstə dost Litvanın
Al bayrağı dalğalanır.
Azadlığın rəmzi kimi,
Al günəşlə qoşa yanır!..
Hər daşında tarixlərin
İzi qalan,
Yaddaşında nəsillərin
Sözü qalan
Bu qalaya baxdıqca mən,
Yad edirəm keçmişləri,
Nələr keçir ürəyimdən…
Göy Xəzərin sahilində
Yenilməzlik nişanəsi
Qız qalası düşdü yada!
Sənin xalqın, mənim xalqım
Qalalartək mərd dayandı
Bu dünyada.
Sanıram ki, durduğum yer
Çənlibeldir, ya Əskəran
Qalasıdır.
Sənin qalan, mənim qalam
Öz alnına həkk eləyib
Xalq adını,
Nəsillərdən-nəsillərə
Qalasıdır!

1977