Nurani bir qoca gəlir qabaqdan,
Yay kimi gör necə əyilib beli?
Səksəni, doxsanı haqlayıb çoxdan,
Gəlir qocalıqdan dili gileyli.

Cavan da, uşaq da keçir yanından,
Haradan bilsinlər bu qoca kimdir.
Həyat öz yolunda, qaynaşır insan,
Qəlbinə min arzu, min hiss hakimdir.

Heç kəs duymayır ki, qarşıdan gələn
Bə əli əsalı, məğrur, ixtiyar,
Zamanın yükündən qəddi bükülən
Qocanın qəlbində canlı tarix var.

Mənalı ömrünün qış fəsli yetib,
Arxada çiçəkli yazı qalıbdır.
Gözlərin əvvəlki işığı itib,
Ömrün çoxu gedib, azı qalıbdır.

Ürəkdə eşqinin külü gizlənib,
Söz açsan yenidən közərəcəkdir.
Əhdin, məhəbbətin ili gizlənib,
Şıltaq uşaq kimi qəlbi kövrəkdir.

Hamıya əzizdir el ağsaqqalı,
Vüqarlı yaşayıb qocalmaq gözəl!
Gələcək ümidli, keçmişdən halı,
Vətənin gözündə ucalmaq gözəl!

1983