Qəlblərə yol açdın nəğməylə, sözlə,
Könlün dil-dil ötən kamandır, bacı!
Ürək də ürəkdir atəşlə, közlə,
Sevincin, ilhamın ümmandır, bacı!

Nə gözəl səslənir gör şeirin sənin,
Ana ürəyindən süzülüb gəlir.
Düşmüşük sehrinə yeni nəğmənin,
Sözlər mirvaritək düzülüb gəlir.

Gərək hər misranın, hər sözün üstə
Qəlbi alovlana, yana şairin.
Dil aça rübabı, qəlbi ahəstə,
Üzümçü şairin, ana şairin.

Əməyin ətrini duydum şeirindən,
Şairəm, deməyə ehtiyat etdim.
«Yarışa bilməzsən onun ilə sən» –
Bir nəğmə eşitdim, bir səs eşitdim!

O şeiri yazıbdır ana əlləri,
Hər sözü torpağa, elə məhəbbət.
Zəfərlə vurursan başa illəri,
Qəlbə ilham gəlir, qollara qüvvət!

«Ömür xoş keçərsə, nəğmədir həyat!» –
Nə gözəl demisən, a şair bacı?
Zəhmətsiz yaşasa, de nədir həyat?
Çaldığın zəfərdir başının tacı!

1980