Dünyaya bəllidir, qoy bir də deyim,
Həmişə ağ olub üzü xalqımın.
Önündə diz çöküm, yenə baş əyim,
Vahiddir arzusu, sözü xalqımın.

Bu torpaq əzəldən ərlərin yeri,
Qovubdur yurdundan yadelliləri.
İgid Koroğludur bu gün hər biri,
Heç vaxt bükülməyib dizi xalqımın.

Məqsədi yolunda bir olub elim,
Müqəddəs sayılıb, Pir olub elim.
Xəyanət görəndə şir olub elim,
Silinməz torpaqdan izi xalqımın.

Hikmətdə Nizami, qeyrətdə Babək,
Sönməyən Günəşdir köksündə ürək,
Qəzəbdən, nifrətdən od püskürəcək,
Yadları yandırar közü xalqımın.

Hər yanda hörmətlə çəkilir adı,
Qoymsayıb yurduna bədxahı, yadı.
Ağır döyüşlərdə məğlub olmadı,
Zəfər çalmalıdır düzü xalqımın.

Olmayıb çörəyi dizinin üstə,
Qonağa yer verib gözünün üstə.
Möhkəm dayanıbdır sözünün üstə,
Sərraf gözləridir, gözü xalqımın.

Uludan uludur, öz yurdu olub,
Əzəldən od yurdu, köz yurdu olub,
Basılmaz, yenilməz bir ordu olub,
Hər cəsur oğulu, qızı xalqımın.

Dağları səfalı, aranı – cənnət,
Gözəl Qarabağı, Muğanı – cənnət,
Qaxı, Lənkəranı, Şirvanı – cənnət,
Gül açıb dağları, düzü xalqımın.

Çətin anlarınja Qırata minib,
Qəzəbli aslana, pələngə dönüb,
Günəşdə bərq vuran qılıncı enib,
Qışa dönməyibdir yazı xalqımın.

«Vağzalı» səsinə qərq olub hər yan,
Dillənib Şuşada Vaqif, Natəvan,
Toylarda, məclisdə ötəcək hər an
Ələsgər çaldığı sazı xalqımın.

Namusu, qeyrəti, vüqarı vardır,
Murovu, Səhəndi, Qoşqarı vardır,
İkiyə bölünmüş torpağı vardır,
Əli, birləşəcək özü xalqımın.

10 iyun 1983